CUTI-CUTI BELAJAR SMK SULTAN YUSSUF [ TG 6RK1, 6RK3 & 6RK4 ] 2011

SEJARAH MALAYSIA: NOTA 9

GERAKAN ANTIPENYERAHAN SARAWAK

Disediakan oleh Azmi Bin Ahmad

Pengenalan

Sarawak diperintah oleh Keluarga Brooke bermula dengan James Brooke (I940an) dan berakhir dengan pentadbiran Vyner Brooke (1941-1945). Sewaktu Perang Dunia Kedua, Sarawak dikuasai oleh Jepun dan setelah tamat pendudukan Jepun, Vyner Brooke membuat keputusan menyerahkan Sarawak kepada kerajaan British. Tindakan ini bertentangan dengan Perlembagaan 1941 yang menjanjikan kemerdekaan Sarawak. Pada 1 Julai 1946, British telah mengisytiharkan Sarawak sebagai Tanah Jajahan Mahkota dan akibatnya timbul penentangan daripada penduduk Sarawak terutamanya orang Melayu dan Dayak,

Proses Penyerahan

1. Pada 1944, British mengadakan perbincangan dengan Vyner Brooke tentang Sarawak dan beliau telah bersetuju menyerahkan Sarawak kepada kerajaan British tanpa mengadakan sebarang perundingan dengan penduduk Sarawak.

2. Sebab-Sebab Vyner Brooke menyerahkan Sarawak kepada kerajaan British:

a. Desakan British (kepentingan pelaburan)

Vyner Brooke enggan menyerahkan Sarawak kepada British tetapi di­desak berbuat dengan alasan pelaburan British di Sarawak akan lebih selamat berbanding jika Sarawak diberikan taraf berkerajaan sendiri.

b. Masalah keluarga Brooke

Vyner Brooke telah lanjut usia dan tidak dapat mentadbir dengan cekap dan berkesan. Keuzuran tersebut mebuatkan beliau mengambil keputusan untuk bersara. Namun begitu beliau tidak mempunyai waris atau pengganti. Vyner Brooke enggan menyerah pentadbiran kepada anak saudaranya Anthony Brooke yang pada pendanganya kurang bekebolehan atau berwibawa sebagai pemerintah Sarawak.

c. Masalah kewangan

Sarawak telah mengalami kemusnahan yang teruk akibat PDII termasuk kemusnahan sektor ekonomi. Pentadbiraif Brooke tidak mem­punyai sumber kewangan yang mencukupi untuk membangunkan semula Sarawak selepas tamat pendudukan Jepun.

3. Pada Januari 1946, Gerard MacBryan (Setiausaha Peribadi Vyner Brooke) dihantar ke Sarawak untuk mengadakan rundingan untuk mendapatkan persetujuan ketua-ketua kaum bumiputera Sarawak. MacBryan berjiaya mendapatkan persetujuan mereka dengan menggunakan tipu helah.

4. Vyner Brooke mengisytiharkan persetujuan Majlis Tertiinggi mengenai penyerahan Sarawak. Penduduk Sarawak membantah keputusan tersebut. Kesan bantahan tersebut, Pe'jabat Tanah Jajahan di London telah meminta Vyner Brooke agar mendapatkan persetujuan secara rundingan dan demokrasi. Tindakan ini diharap dapat mengurangkan bantahan dan penentangan penduduk Sarawak terhadap prows penyerahan.

5. Perkara ini telah dibawa kepada Majlis Negeri yang kemudian telah meluluskan Rang Undang-Undang Penyerahan Sarawak dengan 1 S undi menyokong dan 16 undi menentang. Usul penyerahan disokong oleh ahli Majlis Negeri bukan bumiputera. Sarawak diisytiharkan sebagai Tanah Jajahan Mahkota pada 1 Julai 1946 dengan Charles Arden Clarke sebagai Gabenor Sarawak yang pertama. Penyerahan ini telah mengakibatkan berlakunya Gerakan Antipenyerahan yang menentang British dari Julai 1946 - 1949.

Faktor-Faktor Kebangkitan Gerakan Antipenyerahan Sarawak

1. Tindakan Vvner Brooke

Beliau membuat keputusan menyerahkan Sarawak kepada British tanpa berunding dengan pemimpin tempatan dan ketua-ketua Bumiputera. Mereka tidak berpuas hati dengan tindakan Vyner Brooke yang mengenepikan mereka dalam rundingan penyerahan Sarawak dengan British. Tambahan pula tindakan Gerard MacBryan yang menggunakan tipu muslihat untuk mendapatkan tandatangan persetujuan penyerahan Sarawak.

2. Perlembagaan 1941

Penyerahan Sarawak kepada kerajaan British adalah bertentangan dengan Perlembagaan 1941. Perlembagaan tersebut telah menjanjikan kerajaan sendiri kepada Sarawak. Tindakan V yner Brooke untuk menyerahkan Sarawak kepada British akan menyukarkan Sarawak untuk mendapatkan kemerdekaan.

3. Memulihkan Pemerintahan Brooke

Barisan Pemuda Melayu berhasrat untuk memulihkan semula pentadbiran Brooke di Sarawak. Mereka mahukan Anthony Brooke dilantik sebagai Raja Sarawak yang baru. Pemulihan semula pentadbiran Brooke akan tnernudahkan usaha mendapatkan kemerdekaan Sarawak selaras dengan Perlembagaa 1941. Anthony Brooke turut menyokong gerakan ini tambahan pula hak beliau untuk menjadi Raja Sarawak telah dinafikan akibat penyerahan Sarawak kepada British.

Proses Gerakan Antipenyerahan

1. Tokoh dan persatuan-persatuan yang hebat menentang penyerahan Sarawak kepada British termasuklah Datu Patinggi Abang Haji Abdillah (Ketua Datu-Data dan masyarakat Melayu), Persatuan Kebangsaan Melayu Sarawak, Persatuan Dayak Sarawak, Barisan Pernuda Melayu Sibu dan Barisart Pemuda Sarawak.

2. Gerakan Antipenyerahan dipimpin oleh Datu Patinggi Abang Haji Abdillah dan disokong oleh guru-guru dan kakitangan kerajaan. Gerakan ini turut disertai oleh beberapa pertubuhan politik. Kaum wanita turut seria dalam gerakan ini termasuklah Sharifah Hajah Sipah Tuanku Othman dan Lily Eberwein.

3. Tindakan awal kumpulan penentang ialah menghantar surat bantahan dan telegram kepada kerajaan British tetapi tidak mendatangkan sebarang hasil. Tindakan ini tidak melemahkan semangat kumpulan penentang. Persatuan Kebangsaan Melayu Sarawak telah menganjurkan tunjuk perasaan besar-besaran mendesak British berundur dari Sarawak. Pada 1 Julai 1946, Persatuan Kebangsaan Melayu Sarawak dan Persatuan Dayak Sarawak telah mengadakan tunjuk penasaan dan bertindak meraulaukan upacara pelantikan Gabenor Sarawak yang petama iaitu Charles Arden Clarke di Kuching,

4, British telah bertindak untuk menyekat kumpulan penentang ini dengan mengambil beberapa tindakan:

a. Pekeliling No. 9.

Surat pekeliling ini dikeluarkan pada Disember 1946 untuk memberi amaran kepada semua kakitangan kerajaan agar taat setia kepada kerajaan British dan tidak terlibat dalam Gerakan Antipenyerahan,

b. Kempen memburukkan imej kumpulan penentang.

British telah melancarkan kempen untuk memburuk-buruk imej dan nama kumpulan pejuang antipenyerahan. Kumpulan ini didakwa hanya mempertahan kepentingan dan hack istimewa orang Melayu Sarawak sahaja dan tidak menghiraukan kaum-kaum lain.

c. Melaga-laga orang Melayu dengan orang Dayak.

British telah melaga-­lagakan orang Melayu dengan orang Dayak agar kedua-dua pihak akan bertelagah dan bermusuh serta menentang sesama sendiri. Malah kerajaan British turut mempersenda, menghina dan mencemuh golongan penentang dalam majlis-majlis rasmi kerajaan,

5. Pekeliling No. 9 yang bersifat ugutan dan ancaman telah menyemarakkan perasaan benci kumpulan Gerakan Antipenyerahan. Sebagai tindak balas, 38 orang kakitangan awam telah meletakkan jawatan. Walau bagaimanapun British tidak menghiraukan tindakan tersebut malah kemudian keadaan menjadi semakin reda malah ramai kakitangan kerajaan yang telah kembali memohon jawatan mereka.

6. Suasana tenang yang wujud telah memberi peluang kepada sekurnpulan kecil pejuang Melayu untuk bertindak secara kekerasan. Pada 20 Ogos 1948, Barisan Pemuda Sibu secara sulit telah menubuhkan kumpulan Rukun Tiga Belas, Mereka kecewa kerana bantahan lembut tidak berjaya dan berjanji bertindak balas terhadap golongan yang menyokong penyerahan Sarawak kepada British.

7. Kemuncak penentangan ialah pembunuhan Gabenor kedua Sarawak iaitu Duncan Stewart. Beliau telah ditikam oleh Rosli Dhobi sewaktu lawatan ke Sibu pada 3 Disember 1949. Beliau meninggal dunia dua hari kemudian. Peristiwa ini membolehkan British bertindak terhadap kumpulan penentang, Rosli Dhobi dan tiga ahli kumpulannya iaitu Awang Rambli, Morshidi Sidek dan Bujang Suntung dihukum gantung sampai mati. 15 ahli Rukan 13 telah dipenjal^-a­kan, malah Persatuan Kebangsaan Melayu Sarawak telah diharamkan walaupun mereka tidak terlibat dengan pembunuhan tersebut

8. Tindakan British telah melemahkan Gerakan Antipenyerahan. Langkah-langkah susulan kumpulan ini turut mengalami kegagalan termasuklah gagal mendapatkan kerjasama Anthony Brooke. Akhirnya Persatuan Kebangsaan Melayu Sarawak bersetuju menamatkan penentangan.

Faktor-Faktor Kegagalan Gerakan Antipenyerahan Sarawak

1. Tidak menyeuruh

Gerakan Antipenyerahan tidak membabit keseluruhan Sarawak tetapi lebih kepada indakan kumpulan minoriti. Kegagalan untuk bertindak secara menyeluruh dangan mendapatkan sokongan padu rakyat Sarawak merupakan antara faktor kegagalan gerakan ini. Gerakan ini hanya mendapat sokongan sebilanaan kecil rakyat Sarawak di Kuching dan Sibu khususnya orang Melayu dan Orang Dayak.

2. Tiada Pemimpin Berwihawa

Pemimpin utama Gerakan Antipenyerahan ialah Datu Patinggi Abang Haji Abdillah. Selepas kematiannya tiada lagi pemimpin yang berwibawa untuk memimpin Gerakan Antipenyerahan. Tambahan pula pemimpin Persatuan Belia Melayu (YMA) iaitu Datu Pahlawan Abang Haji Mustapha yang diianggap seorang pemimpin berwibawa telah menyokong penyerahan Sarawak kepada British. Ketiadaan pemimpin yang berwibawa mengakibatkan kegagalan Gerakan ini meneruskan perjuangan mereka secara berkesan.

3. Organisasi Tidak Tersusun

Gerakan Antipenyerahan disertai oleh bebarapa persatuan politik tetapi persatuan-persatuan ini bertindak secara bersendirian. Persatuan-persatuan tersebut gagal bersatu dalam sebuah organisasi yang besar dan tersusun agar penentangan yang lebih berkesan dapat dilakukan. Akibatnya British dapat menenkang kebangkitan kumpulan penentang ini dengan mudah.

4. Tindakan British.

Tindakan-tindakan yang diambil oleh British untuk menghapuskan penentangan ternyata berjaya melemah dan seterusnya mengagalkan Gerakan Antipenyerahan Sarawak. Tindakan-tindakan tersebut termasuklah mengeluarkan Pekeliling No. 9, menjalankan kempen memburuk-burukkan imej kumpulan penentang dan melaga-lagakan orang Melayu dangan orang Dayak. Selepas pembunuhan Duncan Stewart, British telah mengambil tindakan yang lebih tegas termasuklah menjatuhkan hukurnan gantung terhadap 4 orang yang terlibat dalam pembunuhan tersebut. Manakala 15 ahli Rukun 13 lelah dihukum penjara dan Persatuan Kabangsaan Melayu Sarawak telah diharamkan.

Kesimpulan

Kegagalan Gerakan Antipenyerahan disebabkan tiadanya kerjasama yang kukuh dikalangan kumpulan penentang. Gerakan ini hanyalah bersifat minoriti dan bergerak aktif di Kuching dan Sibu serta membabitkan hanya orang Melayu dan Dayak. Walaupun Gerakan Antipenyerahan mengalami kegagalan tetapi merupakan manifestasi penduduk tempatan yang mempunyai kesedaran tinggi untuk menentang penjajah.

Rujukan:

1. Ong Loo CheA 2005- Sejarah STPM 94012. K.Lumpur. Pelangi. ms: 173-175

2. R.amlah Adam dil.,2004. Sejarah 13. K.Lumpur. DBP.ms:174-184

3. Mustapha KS, 2002, Sejarah Malaysia. Shah Al am. Federal. ms154-155

4. Skema Jawapan Peperiksaan Percubaan STPM 2004 Negeri Kelantan

CUTI-CUTI BELAJAR SMK SULTAN YUSSUF [ TG 6RK1, 6RK3 & 6RK4 ] 2011

SEJARAH MALAYSIA: NOTA 8


Ciri-ciri Persekutuan Tanah Melayu 1948 dan reaksi penduduk Tanah Melayu terhadap penubuhannya.

Pengenalan

Pelaksanaan Malayan Union (MU) mendapat tentangan daripada orang Melayu. British terpaksa membubarkan MU dan menubuhkan satu jawatan kuasa kerja untuk merangka perlembagaan Tanah Melayu (PTM) yang baru. Pada 1 Februari 1948 PTM telah diisytiharkan.

Ciri-ciri PTM 1948

• PTM terdiri dr 9 buah negeri Melayu dan 2 buah negeri Selat.
• Diketuai oleh Majlis Mesyuarat Kerja Dewan Undangan Persekutuan.
• Majlis Perundangan pula bertangungjawab dalam menggubal undang-undang.
• Kedaulatan dan kuasa sultan dipelihara. Sultan memerintah dgn bantuan Majlis Mesyuarat Kerajaan Negeri dan Majlis Undangan Negeri yang mempunyai kuasa menggubal undang-undang.
• Orang Melayu diberi hak istimewa sebagai kaum bmiputera.
• Pemberian kerakyatan mengikut prinsip jus soli dihapuskan dan syarat memohon kerakyatan diperketatkan.

Reaksi terhadap penubuhan PTM 1948

a. All Malayan Council of Joint Action (AMCJA)

• Pada Disember 1945 golongan profesional Cina telah menubuhkan Malayan Democratic Union (MDU) tidak bersetuju dengan kandungan Perlembagaan 1948 kerana dianggap tidak demokratik dan Singapura sepatutnya dimasukkan dalam PTM.
• MDU telah bersatu dengan pertubuhan-pertubuhan bukan Melayu seperti Malayan Indian Congres, The Malayan Democratic League, Persekutuan Kesatuan Buruh Seluruh Tanah Melayu, Malayan Peoples Anti Japanese Army dan Ex-Servise Comrades Association membentuk AMCJA. Tan Cheng dilantik menjadi Presiden.
• AMCJA telah mengemukakan draf perlembagaan mereka sendiri dan menuntut supaya perlembagaan PTM 1948 yang dipersetujui antara kerajaan British, Raja-raja Melayu, dan UMNO dibatalkan. Tuntutan AMCJA tidak dapat diterima oleh pentadbiran British di Tanah Melayu kerana terlalu radikal.

b. Pusat Tenaga Rakyat (PUTERA)

· PUTERA merupakan pertubuhan politik Melayu berhaluan kiri tidak bersetuju dengan perlembagaan PTM 1948.

· Pertubuhan Parti Kebangsaan Melayu Malaya (PKMM) yang diketuai oleh Dr. Burhanuddin al-Helmy telah keluar dari UMNO dan bergabung dengan Angkatan Wanita Sedar (AWAS), Angkatan Pemuda Insaf (API), Kesatuan Tani, Gerakan Rakyat Melayu (GERAM) dan 80 buah kesatuan kecil yang lain membentuk PUSAT TENAGA RAKYAT pada Februari 1947.

c. Tentangan AMCJA-PUTERA

• Pakatan AMCJA-PUTERA menentang PTM yang dirangka kerana tidak mewakili seluruh rakyat di Tanah Melayu. Pakatan iini tidak bersetuju kerana British secara sulit telah mengadakan rundingan dengan Lembaga 12.
• Pakatan ini juga telah menggubal perlembagaan baru yang dianggap mewakili rakyat Tanah Melayu dikenali sebagai Perlembagaan Rakyat.
• Sikap toleransi antara kaum Melayu dan bukan Melayu direalisasikan dalam pakatan AMCJA-PUTERA. Perlembagaan Rakyat tidak diterima oleh pentadbiran British di Tanah Melayu kerana dianggap radikal.
• Pakatan AMCJA-PUTERA telah melancarkan hartal di seluruh Tanah Melayu pada 20 Oktober 1947 tetapi gagal mencapai matlamat kerana tidak mendapat sambutan daripada rakyat.

Kesimpulan

Masyarakat Melayu mendapat kejayaan menghapuskan rancangan MU dan memperkenalkan PTM. Mereka dapat memperjuangkan kedaulatan raja-raja. Melayu dan hak istimewa orang-orang Melayu. PTM 1948 menjadi asas kpd Perlembagaan Kemerdekaan 1957.

CUTI-CUTI BELAJAR SMK SULTAN YUSSUF [ TG 6RK1, 6RK3 & 6RK4 ] 2011

SEJARAH MALAYSIA: NOTA 7

Bandingkan ciri-ciri Malayan Union1946 dengan Persekutuan Tanah Melayu 1948.

Pengenalan
Malayan Union diisytiharkan pada 1 April 1946 berdasarkan Piagam Atlantik yang menggariskan supaya semua tanah jajahan akan diberikan kemerdekaan. Gagasan Malayan Union yang diperkenalkan oleh British di Tanah Melayu bukan sahaja mendapat tentangan yang hebat daripada orang Melayu, malahan sultan-sultan Melayu turut memulaukan gagasan tersebut. Gagasan tersebut menemui kegagalan disebabkan syarat-syarat yang terkandung
dalam perlembagaan tersebut amat tidak memuaskan hati kaum Melayu, terutama berkaitan hak istimewa dan taraf kewarganegaraan yang akan menggugat kepentingan kaum peribumi. British telah melantik jawatankuasa kerja untuk menggubal satu perlembagaan baharu sehingga terlaksananya Persekutuan Tanah Melayu 1948.

Isi

1. Penggubalan Perlembagaan MU adalah hasil daripada rancangan pembaharuan politik yang dirancang oleh British semasa pendudukan Jepun di Tanah Melayu. Pada Julai 1943, Unit Perancangan Tanah Melayu (Malayan Planning Unit) telah merangka sistem pentadbiran baru yang bakal dilaksanakan di Tanah Melayu. Hasil idea Sir Edward Gent yang mahu menggabungkan negeri Melayu Bersekutu, Negeri Melayu Tidak Bersekutu, Pulau Pinang dan Melaka menjadi Malayan Union. Singapura dipisahkan menjadi Tanah Jajahan berasingan. Manakala perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1948 adalah hasil idea daripada Jawatankuasa Kerja yang dipengerusikan oleh Sir Malcom McDonald. Jawatankuasa ini dianggotai oleh 12 orang ahli iaitu 4 orang wakil Raja-raja Melayu, 2 orang wakil UMNO dan 6 orang wakil Pegawai British ianya dikenali juga sebagai Lembaga 12. Orang bukan Melayu tidak diajak menduduki kerusi Jawatankuasa Kerja kerana tidak dianggap sebagao penduduk asal negara ini. Hasil laporan tersebut perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu telah memberikan kerajaan pusat kuasa yang lebih luas seperti MU tetapi masih menghormati keperibadian
Negeri-negeri Melayu.

2. Dalam perlembagaan Malayan Union 1946, Negeri-negeri Melayu kecuali Singapura disatukan di bawah satu pemerintahan pusat yang diketuai oleh seorang gabenor dengan dibantu oleh Majlis Mesyuarat Kerajaan dan Majlis Perundangan. Singapura diasingkan daripada Malayan Union dan dikenali sebagai Tanah Jajahan Mahkota British. Manakala dalam perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu, Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu dan Negeri-negeri Selat dalam satu pentadbiran persekutuan yang diketuai oleh seorang Pesuruhjaya Tinggi dengan dibantu oleh Majlis Mesyuarat Kerja dan Majlis Mesyuarat Undang-undang Persekutuan. Keadaan ini memberi peluang ke arah pemerintahan berkerajaan sendiri kerana dalam Majlis Undang-undang Persekutuan mempunyai 75 ahli yang terdiri daripada 14 ahli rasmi daripada pegawai kerajaan, 9 Yang Dipertua Majlis Mesyuarat Undangundang Negeri mewakili Negeri-negeri Melayu, 2 wakil Majlis Mesyuarat Negeri yang mewakili Melaka dan Pulau Pinang.

3. Dalam aspek kedudukan Sultan pula, Malayan Union telah meletakkan Sultan hanya berhak dan berkuasa ke atas hal ehwal Agama Islam dan adat istiadat orang Melayu. Mereka tidak mempunyai kuasa di bidang pentadbiran, Majlis Mesyuarat Negeri masih kekal menguruskan hal ehwal kerajaan tempatan tetapi tidak berada di bawah pemerintahan pusat. Situasi ini berbeza dengan perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu yang memberi hak kepada sultan
untuk memerintah kerajaan negeri dengan bantuan Majlis Mesyuarat Negeri dan Majlis Perundangan Negeri. Mereka diberi kuasa ke atas kerajaan tempatan, pendidikan, kesihatan, pertanian dan tanah. Manakala undangundang yang diluluskan oleh Majlis Perundangan Negeri harus mendapat persetujuan daripada Sultan. Majlis Raja-raja Melayu juga ditubuhkan bagi
memberi peluang kepada mereka untuk membincangkan mengenai hak-hak dan kepentingan Sultan serta saranan untuk membantu pemerintahan negeri atau persekutuan.

4. Dalam aspek hak kewarganegaraan, perlembagaan Malayan Union memberi hak kenegaraan yang sama kepada semua orang tidak mengira bangsa dan asal keturunannya. Hak ini termasuk peluang untuk memasuki perkhidmatan awam dan mengundi dalam pilihanraya. Kaum bukan Melayu menikmati hak kewarganegaraan yang longgar melalui prinsip ‘jus soli’ samada melalui
kuatkuasa undang-undang atau perhubungan. Manakala Persekutuan Tanah Melayu 1948 telah mengenakan syarat kewarganegaraan yang lebih ketat terutama kepada warga negeri asing dengan perlu menetap 8 tahun daripada 12 tahun atau 15 tahun daripada 20 tahun sebelum permohonan prinsip ‘jus soli’ telah dimansuhkan. Manakala hak minimum untuk memohon
kewarganegaraan adalah 18 tahun, mempunyai perwatakan baik dan menguasai Bahasa Melayu dan Bahasa Inggeris. Dengan cara ini kadar migrasi dapat dikawal dan orang Melayu lebih terjamin kedudukannya.

5. Pengenalan Malayan Union telah menggugat hak keistimewaan sebagai pribumi Tanah Melayu yang sejati apabila semua bangsa dan kaum layak untuk dipertimbangkan memasuki perkhidmatan awam dan satu undi dalam pilihanraya umum. Begitu juga syarat kewarganegaraan yang longgar telah menjejaskan kedudukan orang Melayu kerana kemasukan orang asing ini akan menggugat penguasaan ekonomi orang Melayu. Manakala Persekutuan
Tanah Melayu 1948 orang Melayu telah diberikan hak keistimewaan sebagai kaum bumiputera. Mereka mempunyai wakil terbesar dalam kerajaan persekutuan dan Kerajaan Negeri juga berlaku pertambahan ahli rasmi dan tidak rasmi dalam Majlis Mesyuarat Kerja dan Majlis Undang-undang Persekutuan.

6. Perlembagaan MU telah diterima baik oleh orang bukan Melayu kerana pemberian hak yang sama rata kepada semua kaum. Syarat-syarat kewarganegaran yang longgar juga amat dipersetujui kerana memberi peluang kepada mereka untuk menjadi warganegara Tanah Melayu. Tetapi dengan perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1948, hak-hak tersebut
diketepikan dengan syarat-syarat kewarganegaraan yang lebih ketat. Bantahan telah dibuat oleh kaum bukan Melayu, parti politik Melayu berhaluan kiri dan golongan revolusioner. Ketiga-tiga pihak tidak bersetuju dengan perlembagaan Persekutuan kerana mereka tidak diajak sama berbincang dan tidak mewakili semua kaum yang ada di Tanah Melayu.

Kesimpulan
Syarat di dalam Perlembagaan Malayan Union yang membelakangkan kepentingan hak orang Melayu, kehilangan kuasa Sultan, taraf kewarganegaraan yang longgar telah memaksa perlembagaan ini diganti dengan perlembagaan persekutuan Tanah Melayu yang lebih bersifat tolak ansur. Ini menunjukkan muncul sifat toleransi antara kaum dan ianya dapat dilihat berdasarkan kepada isi kandungan syarat yang terdapat di dalam kedua-dua perlembagaan yang telah dibincangkan. Hasrat ke arah berkerajaan sendiri menjadi lebih jelas apabila kepentingan orang Melayu telah diberi perhatian oleh British. Beberapa perubahan pentadbiran yang dibuat memberi peluang kepada orang Melayu mentadbir dan hasilnya pada 31 Ogos 1957 Tanah Melayu mencapai kemerdekaan.

[ Dipetik daripada Skema Peperiksaan Percubaan Sejarah 2 STPM Negeri Kedah 2011 melalui http://sejarahstpm.blogspot.com ]

CUTI-CUTI BELAJAR SMK SULTAN YUSSUF [ TG 6RK1, 6RK3 & 6RK4 ] 2011

SEJARAH MALAYSIA: NOTA 6

Dasar-dasar Jepun di Tanah Melayu antara tahun 1942 hingga tahun 1945.

Pengenalan
Pendudukan Jepun di Tanah Melayu bermula pada 15 Februari 1942 apabila Singapura jatuh ke tangan Jepun dan berakhir pada 12 September 1945. Pemerintahan Jepun di Tanah Melayu berlangsung selama 3 tahun 8 bulan. Jepun mengambil tindakan menyerang negara-negara di Asia termasuk Tanah Melayu kerana kaya dengan bahan mentah bagi memenuhi keperluan sektor industri dan ketenteraannya. Jepun telah melaksanakan beberapa dasar dalam bidang politik, sosial dan ekonomi untuk menguasai negara dan penduduk di Tanah Melayu supaya
memberikan sokongan kepada pemerintahan Jepun.

Dasar Politik, sosial dan ekonomi Jepun di Tanah Melayu

A) Dasar Politik
1. Jepun melaksanakan corak pemerintahan tentera di Tanah Melayu. Tanah Melayu diletakkan di bawah kuasa pentadbiran tentera yang berpusat di Singapura diketuai oleh Leftenan Jeneral Tomoyuki Yamashita. Pada peringkat pertama corak pemerintahan Jepun keras dan zalim. Selepas Jun 1943, Jepun mengubah dasarnya kepada bertolak ansur dengan penduduk tempatan untuk mendapatkan sokongan mereka kerana mengalami banyak kekalahan.
2. Pentadbiran Tanah Melayu dibahagikan kepada dua bahagian, iaitu
a) Pentadbiran Negeri-Negeri Selat dijalankan oleh Gabenor yang berpusat
di Singapura. Nama Singapura ditukar kepada Syonan yang bermaksud Cahaya Selatan.
b) Tanah Melayu ditadbir oleh Gunseikan dan dinamakan sebagai Malai Baru. Tanah Melayu dibahagikan kepada lapan wilayah dan setiap wilayah ditadbir oleh Gabenor. Gabenor menerima arahan daripada Gabenor di Singapura. Pentadbiran Tanah Melayu dan Sumatera telah disatukan sehingga tahun 1943.
3. Pada Ogos 1943, Negeri-Negeri Melayu Utara telah diserahkan kepada Thailand selaras dengan perjanjian pada 11 Disember 1941. Tindakan ini sebagai membalas jasa Thailand membenarkan Jepun melalui negara itu untuk menyerang Tanah Melayu.
4. Jepun telah mewujudkan tiga jenis pasukan perisik tentera:
a) Kempeitai: menjadi perisik dalam masyarakat untuk mendapatkan maklumat anti-Jepun. Mereka sangat kejam dan membunuh ramai orang yang disyaki anti-Jepun.
b) Tekikan: mat-mata yang bertugas mencari musuh-musuh yang pro British untuk menentang Jepun. Mereka menjalankan propaganda, sabotaj dan pembunuhan.
c) Toko: pegawai-pegawai Jepun yang bertugas untuk merisik di seluruh Tanah Melayu sehinggakan Jepun tidak menghadapi ancaman dari dalam negeri.
5. Jepun memberikan keistimewaan kepada orang Melayu untuk mendapatkan sokongan daripada mereka. Ramai orang Melayu dilantik berkhidmat dengan Jepun sebagai Pegawai Daerah, polis dan tentera. Raja-raja Melayu diiktiraf dan kedudukan mereka dikekalkan.
6. Walaupun Jepun mengamalkan dasar pro Melayu tetapi orang Melayu tetap tidak berpuas hati kerana kezaliman Jepun, kesengsaraan, kebuluran, penderitaan dan ketakutan. Perkara ini membangkitkan kesedaran politik di kalangan orang Melayu.
7. Jepun mengamalkan dasar diskriminasi terhadap orang Cina kerana permusuhan orang Cina dan Jepun sejak Perang China-Jepun 1937. Tambahan pula orang Cina membantu British menentang Jepun. Selepas British menyerah kalah ramai orang Cina dibunuh oleh tentera Jepun. Pada tahun 1944, Jepun mula bertolak ansur kepada orang Cina kerana bergantung kepada orang Cina dalam bidang ekonomi. Jepun memerlukan bantuan makanan daripada orang Cina. Walau bagaimanapun kekejaman Jepun kepada orang Cina telah mengukuhkan lagi fahaman kebangsaan Cina dan sentimen anti-Jepun.
8. Jepun memberi layanan yang baik kepada orang India. Untuk menarik sokongan orang India, Jepun membantu menubuhkan Liga Kebangsaan India dan Tentera Nasional India. Jepun menyokong penubuhan kerajaan buangan Azad Hind yang dipimpin oleh Subha Chandra Bose. Walau bagaimanapun orang India masih menderita kerana kesengsaraan hidup, dipaksa bekerja di ladang, menjadi buruh paksa membina jalan kereta api maut di sempadan Thailand, tiada pekerjaan, dan diseksa.

B) Dasar Sosial
1. Jepun berusaha mengukuh kedudukan mereka di Tanah Melayu dengan memaksa penduduk menerima dan mengamalkan nilai-nilai bahasa dan kebudayaan Jepun.
2. Jepun telah mengharamkan semua akhbar yang diterbitkan sebelum penjajahan Jepun. Jepun juga mengambil langkah menukar nama akhbar-akhbar tempatan kepada nama Jepun seperti Malai Shimbun untuk Utusan Melayu.
3. Bahasa Jepun diajar di sekolah-sekolah, kelab-kelab dan pejabat. Sekolah Cina dan sekolah Inggeris ditutup dan digantikan dengan sekolah mengajar bahasa Jepun. Peluang kenaikan pangkat dan kemudahan-kemidahan lain diberikan mengikut kebolehan dan kemahiran bertutur dalam bahasa Jepun.
4. Hari-hari cuti am adalah berdasar kepada kalendar Jepun seperti hari jadi maharaja, hari angkatan tentra darat, laut dan musim menuai di Jepun. Semua ini bertujuan menaikan semangat nasionalisme rakyat Tanah Melayu terhadap negara Jepun.
5. Jepun cuba menghapuskan pengaruh Barat dalam kalangan penduduk Tanah Melayu dengan cara mengharamkan penggunaan radio gelombang pendek, mengharamkan filem-filem Barat, dilarang mendengar lagu-lagu Barat dan menutup tempat tari-menari di pusat-pusat hiburan.
6. Jepun mengambil langkah memburuk-burukkan kebudayaan Barat supaya dibenci penduduk tempatan .

C) Dasar Ekonomi
1. Pemerintahan Jepun mengamalkan dasar ekonomi bersifat berdikari dan dasar tutup pintu. Jepun menggalakkan penubuhan industri ringan bagi menghasilkan barangan keperluan dalam negeri seperti minyak, sabun dan tali serta tidak menggalakkan barangan tersebut dieksport.
2. Perusahaan-perusahaan penting diambil alih dan dikuasai oleh syarikat-syarikat Jepun seperti Mitsui dan Mitsubishi.
3. Jepun juga memperkenalkan mata wang “Pokok Pisang”. Keadaan tidak terkawal serta kekurangan barang-barang pengguna menyebabkan berlakunya inflasi dengan harga barangan melambung tinggi dan nilai mata wang Jepun menjunam jatuh.
4. Kegiatan ekonomi yang dulunya dikuasai oleh pengusaha Cina dan British telah diambil alih oleh tentera Jepun menyebabkan ekonomi Tanah Melayu merosot.
5. Jepun membangunkan bidang pertanian untuk mengatasi masalah kekurangan makanan. Jepun memperkenalkan Rancangan Tiga Tahun Sara Diri untuk meningkatkan pengeluaran pertanian khususnya tanaman padi. Jepun turut menggalakkan rakyat menanam ubi kayu, keledek dan keladi di sekeling rumah mereka untuk mengatasi masalah kekurangan makanan.
6. Pada tahun 1943 Tanah Rizab Melayu dibuka kepada orang bukan Melayu untuk dijadikan kawasan pertanian bagi mengatasi masalah kekurangan makanan.
7. Dasar ekonomi Jepun telah menyebabkan ekonomi Tanah Melayu merosot teruk. Keadaan ini menimbulkan masalah kebuluran, pengangguran dan masalah sosial.

[ Dipetik daripada Skema Peperiksaan Sejarah 2 STPM Negeri Perlis 2010 ]

CUTI-CUTI BELAJAR SMK SULTAN YUSSUF [ TG 6RK1, 6RK3 & 6RK4 ] 2011

SEJARAH MALAYSIA: NOTA 5

Mengapakah gerakan penentangan terhadap Malayan Union lebih berjaya berbanding dengan Gerakan Anti Penyerahan di Sarawak

Pengenalan

Malayan Union (MU) diisytiharkan secara rasmi pada 1 April 1946 yang bertujuan untuk menggabungkan semua negeri di Tanah Melayu di bawah satu sistem pemerintahan berpusat yang diketuai oleh Gabenor. Gerakan anti penyerahan di Sawarak pula timbul apabila Charles Vyner Brooke mengambil keputusan menyerahkan Sarawak kepada kerajaan British selepas Sarawak mengalami kemusnahan akibat pendudukan Jepun. Kedua-dua dasar ini telah menimbulkan tentangan daripada penduduk tempatan. Penentangan terhadap Malayan Union berjaya mencapai matlamatnya apabila MU diganti dengan Persekutuan 1948. Penentangan Gerakan Anti Penyerahan di Sarawak gagal mencapai matlamatnya apabila Sarawak secara rasminya diserahkan kepada kerajaan British pada 15 Julai 1946.

Isi

i. Kepimpinan

Ø Kejayaan MU banyak dipengaruhi oleh faktor kepimpinan. Kepimpinan Dato Onn berjaya menggerakkan penyatuan orang Melayu dan mengorganisasikan penentangan terhadap gagasan MU secara berkesan. Dato’ Onn berjaya menyatukan semua orang Melayu atau pertubuhan-pertubuhan Melayu seluruh negara yang sebelum ini bersifat kenegerian.

Ø Di Sarawak tidak ada pemimpin yang berwibawa untuk menggerakkan penentangan yang berkesan terhadap penyerahan Sarawak. Keadaan ini berlaku selepas kematian Datu Patinggi Abang Hj Abdillah.

ii. Sokongan Penduduk

Ø Penentangan terhadap MU mendapat sokongan menyeluruh daripada penduduk di Tanah Melayu. Hampir seluruh bandar utama di Tanah Melayu mengadakan tunjuk perasaan membantah MU.

Ø Di Sarawak tidak wujud sokongan yang meluas daripada penduduk Sarawak. Golongan yang menyokong Gerakan Anti Penyerahan terdiri daripada golongan terpelajar yang berada di kawasan bandar. Penduduk yang berada di luar bandar tidak bangkit menentang kerana mereka tidak mempunyai kesedaran politik.

iii. Pertubuhan Politik

Ø Di Tanah Melayu diwujudkan sebuah pertubuhan Melayu hasil Kongres Melayu. Pertubuhan yang ditubuhkan di istana Johor iaitu UMNO berjaya menyatukan orang Melayu dan menjadi wadah kepada orang Melayu untuk menentang MU.

Ø Di Sarawak wujud beberapa pertubuhan yang menentang Gerakan Anti Penyerahan seperti Persatuan Melayu Sarawak, Pesatuan Dayak Sarawak dan lain-lain namun mereka gagal membentuk sebuah pertubuhan politik yang lebih besar seperti UMNO.

iv. Sokongan luar

Ø Penentangan terhadap MU mendapat sokongan bekas pegawai British yang pernah berkhidmat di Tanah Melayu seperti Cecil Clementi Smith, Frank Swettenham, George Maxwell, Richard Winstedt, Ronald Bradell. Mereka ini membantah pelaksanaan MU di Tanah Melayu dan mengkritik dasar British itu melalui akhbar ‘The Times’ di London. Peranan bekas pegawai British ini juga penting dalam mempengaruhi dasar British itu di Tanah Melayu.

Ø Di Sarawak tidak wujud sokongan seperti itu dalam penentangan penduduk tempatan terhadap gerakan penentangan terhadap British.

v. Peranan Akhbar

Ø Peranan akhbar cukup penting dalam menjayakan penentangan terhadap MU. Antara akhbar yang memainkan peranan penting ialah Majlis di Kuala Lumpur, Warta Negara di Pulau Pinang dan Utusan Melayu di Singapura. Akhbar-akhbar ini berjaya memainkan peranan membangkitkan kesedaran orang Melayu tentang bahaya MU dan nasib yang akan menimpa orang Melayu jika MU dilaksanakan.

Ø Keadaan seperti ini tidak wujud di Sarawak.

vi. Tindakan British.

Ø Tindakan British di Sarawak berjaya melemahkan Gerakan Anti Penyerahan. Antara tindakan-tindakan British ialah melaga-lagakan sesama kaum pribumi iaitu antara orang Melayu dengan Iban. British juga mengeluarkan Pekeliling No.9 yang menghalang kakitangan kerajan daripada terlibat dengan gerakan anti penyerahan dan menukarkan tempat kerja pemimpin Gerakan Anti Penyerahan. Tindakan-tindakan British ini telah berjaya melemahkan Gerakan Anti Penyerahan. British juga mengambil tindakan yang keras ke atas Ahli Rukun 13 yang melancarkan penentangan yang agresif terhadap British.

Ø Keadaan seperti di Sarawak tidak berlaku di Tanah Melayu

Kesimpulan

Kejayaan penentangan terhadap MU terbukti apabila kerajaan British mengumumkan Persekutuan 1948 bagi menggantikan MU. Kejayaan menggantikan MU dengan Persekutuan dianggap satu kemenangan kepada orang Melayu. Sebaliknya Sarawak terus diserahkan kepada British dan ditadbir oleh British sehinggalah kerajaan British bersetuju untuk memberi kemerdekaan kepada Sarawak apabila Sarawak bersetuju menyertai Malaysia pada tahun 1963.